The Kyteman Orchestra

Nee, ik ben geen hip-hop-fan. Ik laat rap-muziek vluchtig aan mij voorbij gaan. Af en toe een leuk nummertje ertussen maar voor mij klinkt het doorgaans als commercieel behang. Uitzondering hierop was Kyteman (Colin Benders). Ik zag wel eens een registratie van zijn optreden met het Kyteman Hiphop Orchestra en bleef dan gefascineerd kijken naar al dat vrolijk gefeest op de bühne. Vooral de combinatie met diverse muziekstromingen maakten ook die hiphop (voor mij) interessant. En niet te vergeten de gedrevenheid van de muzikanten. In 2010 stopte hij abrupt met dit project terwijl hij (commercieel gezien) aardig in de lift zat. Hij wilde weer eens iets anders. In Utrecht heeft hij een soort van opvanghuis voor muzikanten (Kytopia), waar ook zijn eigen studio is ondergebracht. Hier werkte hij aan zijn nieuwe project The Kyteman Orchestra. De toevoeging hip-hop is verdwenen. Reden genoeg om eens een optreden bij te wonen. Zaterdag 22 april trad hij op in de schouwburg in Heerlen. Het openingsnummer blies me meteen van de sokken. Ik was gelijk verkocht. Kyteman is de combinatie met klassieke muziek aangegaan. Niet dat ik een klassiek-kenner ben maar de stukken die ik graag en redelijk vaak luister zijn veelal van bombastische aard: Richard Wagner, Sergei Prokofiev of Carl Orff. Cello's, zwaar koper en grote koren. Het orkest van Kyteman bleek te bestaan uit meer dan 50 muzikanten, waaronder zo'n 5 strijkers en evenveel koperblazers en een dertigtal koorzangers. Precies in mijn straatje dus. Verder waren er ook ander invloeden, ook nog rap maar dat viel aardig op de achtergrond in deze setting. Tijdens het optreden kwamen, naast de eerder genoemde klassieke componisten, diverse associaties bij me op zoals Atom Heart Mother van Pink Floyd, Andrew Loyd Webber's Jezus Christ Superstar, Jerry Goldsmith's The Omen maar ook Elbow. Hijzelf investeert ontzettend veel energie in het dirigeren van het orkest, een genot om te zien. Slechts enkele malen bespeeld hij zelf de trompet (of bugel). Het geluid klonk trouwens prachtig in de Limburgzaal. De zangers waren goed, vooral die Hein Bal(Pax) heeft een bijzonder stem-geluid en -bereik. Een opmerkelijk blaasinstrument was de cimbasso. Zo iets ben ik in 50 jaar nog nooit tegengekomen. Even surfen maakt duidelijk dat het familie van de trombone is...

Na 5 kwartier waren ze door de nummers heen maar als toegift werd er nog een jamsessie van zo'n 25 minuten gegeven. Subliem. Geniaal. En ik heb nog wel zo'n zak vol superlativen die ik gebruiken kan. Na afloop de cd gescoord (mét handtekening van de master himself) en die gaat, zeker weten, voorlopig niet uit m'n cd-speler. Ik vind trouwens dat zulke gasten het verdienen dat je de cd ook daadwerkelijk koopt. Zo mogen we hopen op meer moois van dit genie. In ieder geval heb ik van zijn optreden genoten. Ik vermoed echter dat dit niet voor het grote publiek is weggelegd, het is namelijk niet zo'n heel toegankelijke muziek zoals zijn eerdere projecten. Ik ga ze weerzien op Pinkpop en ben benieuwd of deze formule ook op de mainstage voor zo'n massa publiek werkt.