In Memoriam Hein Simons

Vandaag gaan we afscheid nemen van Hein Simons. Een bijzondere man, die altijd leek te glimlachen. Ik kon Hein niet goed genoeg om hem ook een lieve man te noemen maar zo kwam hij wel op me over. En gezien de reacties van zijn naasten weet ik bijna zeker dat het zo was. Ik kon dhr. Simons ("zag mar Hein, doe jekske") als schoonvader van mijn vriend Wiel Hamers en ook als mede-drager van d'r Hammer. D'r Hammer wordt elk jaar uitgereikt aan een bijzondere carnavalist. Hein ontving deze Hammer in 2001 vanwege zijn betrokkenheid bij "de Buk" en de vasteloavend in het algemeen. Ik was er in 2009 bijzonder trots op om in zijn voetsporen te mogen treden. Hein was ook altijd bij de uitreiking aanwezig, op dit jaar na. Ondanks dat hij wél nog (met mate) van de carnaval heeft mogen genieten, was hij als gevolg van zijn slopende ziekte, té vermoeid om tot na twaalven te wachten op de uitreiking van d'r Hammer 2013. Wat hij zéér betreurde zo vertelde hij me enkele weken later. Ik trof hem toen bij een optreden van een band waar ook Wiel in speelde. Ik bewonderde zijn doorzettingsvermogen om tóch nog zoveel mogelijk van het laatste stukje van zijn leven te genieten. Voor mij was het een vreemde gewaarwording, temeer omdat ik me realiseerde dat deze ontmoeting wel eens de laatste zou kunnen zijn... Dhr. Simons heeft zijn 75ste levensjaar niet mogen afmaken, maar ik ben ervan overtuigd dat hij in de harten van velen blijft leven. Bij de volgende Hammeruitreiking zullen we een extra toost uitbrengen op deze aimabele persoonlijkheid! Op bijgaande foto, een bonte verzameling Hammerdragers, genomen na de Hammeruitreiking in 2010, staat Hein geheel rechts.

41

Een dag na de ontsnapping aan degradatie zit ik nog steeds met een bright smile te genieten van de filmpjes die langskomen op youtube en facebook. In de laatste minuut maakt Roda JC'er Fledderus met een geweldige vrije trap een einde aan een ondraaglijke spanning die plaats maakt voor een euforische explosie van vreugde en opluchting. Het stadion barst uit zijn voegen, tranen van vreugde, springende en uitzinnig schreeuwende fans. Degene die erbij waren zullen dit gevoel herkennen. Een moment om nooit te vergeten. 

Voor de Sparta-fans moet de deceptie evenredig groot geweest zijn. Alsof je de zes juiste nummers ziet vallen bij de lottotrekking en een moment later verteld je vrouw dat ze vergeten is het formulier in te leveren. 

De Roda-fans leefden de laatste 15 minuten tussen hoop en vrees. Maar de vrees overheerste naarmate de klok richting de 90 wees. De Spartanen waanden zich bij de 1-1 stand (Roda had de uitwedstrijd met 0-0 gelijk gespeeld) reeds in de eredivisie.  En ik zag me al met flinke tegenzin naar Top Oss, Emmen of onze minder gefortuneerde mede-Limburgse clubs sjokkelen. Mark Jan Fledderus maakte vlak voor tijd een einde aan die nachtmerrie en de ontlading was gigantisch.  Ik krijg nu nog kippevel als ik eraan terug denk. Na 40 jaar eredivisie, waarvan ikzelf al zo'n 35 jaar bezoeker ben, volgt nu jaar 41. Ondanks het geluksgevoel dat ik nu heb mogen ze voor mij in het vervolg het behoud iets eerder veilig stellen. Ik heb er weer alle vertrouwen in!

http://youtu.be/AI46_MhbuMg

Forza Roda!

Roda in de play-offs. Een plek waar ze überhaubt niet thuishoren! Maar door diverse omstandigheden wel momenteel in vertoeven. Gisteren speelde Roda tegen de Graafschap. Deze wedstrijd werd gewonnen door Roda met 6-1, gezien de kwaliteitsverhoudingen een bijna vanzelfsprekende uitslag. Maar zoals vaker dit seizoen komen die verhoudingen niet altijd tot zijn recht. Nu wel maar bijvoorbeeld tijdens de eerste wedstrijd tegen de Graafschap liet roda zich na een half uur terugdringen door de zelfs matig voetballende Superboeren. Volgens mij heeft dit alles te maken met de juiste instelling. Als die goed is, en ook dat hebben ze vaakgenoeg laten zien dit seizoen, dan hebben zelfs de topclubs moeite om van Roda te winnen. Vandaar dat ik blijf roepen dat Roda voldoende kwaliteit heeft voor een goede middenmotor in de eredivisie (Brood moet zich schamen dat hij zich in het openbaar heeft geuit dat hij kwaliteit te kort komt!). Nu mag je natuurlijk verwachten dat iedere speler die instelling móet hebben, 100% inzet en vechten voor iedere bal, maar blijkbaar werkt het niet zo. Hier komt pas de échte kwaliteit van een trainer om de hoek kijken. Met spelers zoals Malki heeft geen enkele trainer moeite, die heeft altijd de juiste instelling. Maar anderen moet je blijkbaar wél motiveren. Daarmee kan Brood zich komend seizoen (in de eredivisie!) bewijzen. Om aan te tonen dat hij tóch een goede trainer is. Dan zijn hem z'n tactische misstappen dit seizoen vergeven... Een kompliment trouwens aan de supporters aan de Graafschap. Als je zó achter je club staat en blijft staan ben je een échte supporter!