In Memoriam Hein Simons

Vandaag gaan we afscheid nemen van Hein Simons. Een bijzondere man, die altijd leek te glimlachen. Ik kon Hein niet goed genoeg om hem ook een lieve man te noemen maar zo kwam hij wel op me over. En gezien de reacties van zijn naasten weet ik bijna zeker dat het zo was. Ik kon dhr. Simons ("zag mar Hein, doe jekske") als schoonvader van mijn vriend Wiel Hamers en ook als mede-drager van d'r Hammer. D'r Hammer wordt elk jaar uitgereikt aan een bijzondere carnavalist. Hein ontving deze Hammer in 2001 vanwege zijn betrokkenheid bij "de Buk" en de vasteloavend in het algemeen. Ik was er in 2009 bijzonder trots op om in zijn voetsporen te mogen treden. Hein was ook altijd bij de uitreiking aanwezig, op dit jaar na. Ondanks dat hij wél nog (met mate) van de carnaval heeft mogen genieten, was hij als gevolg van zijn slopende ziekte, té vermoeid om tot na twaalven te wachten op de uitreiking van d'r Hammer 2013. Wat hij zéér betreurde zo vertelde hij me enkele weken later. Ik trof hem toen bij een optreden van een band waar ook Wiel in speelde. Ik bewonderde zijn doorzettingsvermogen om tóch nog zoveel mogelijk van het laatste stukje van zijn leven te genieten. Voor mij was het een vreemde gewaarwording, temeer omdat ik me realiseerde dat deze ontmoeting wel eens de laatste zou kunnen zijn... Dhr. Simons heeft zijn 75ste levensjaar niet mogen afmaken, maar ik ben ervan overtuigd dat hij in de harten van velen blijft leven. Bij de volgende Hammeruitreiking zullen we een extra toost uitbrengen op deze aimabele persoonlijkheid! Op bijgaande foto, een bonte verzameling Hammerdragers, genomen na de Hammeruitreiking in 2010, staat Hein geheel rechts.